Холдор Вулқон
Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмасининг аъзоси


Шоирнинг сурати маърифатимиз жонкуярларидан бири Давронбек Тожиалиевнинг "Зиё.Уз" сайтидан олинди.
Дўст ёди
Равшан Файз қисқа умр кечирган бўлсада, жисман ҳалок бўлган эсада, унинг юракка яқин, дардли, лирик шеърлари мангу сўнмас чироқлар маржони каби шеъриятнинг бепоён дала даштлари ортида маюс порлаб, шууримиз зулматларини ёритаверади.
Унинг шеърларини ўқиган инсон руҳияти тозаради, қалб кўзи равшанлашади.
Равшан Файз гарчанд Тошкентда истиқомат қилсада, доимо ўз она қишлоғини соғиниб, унга талпиниб яшади, соғинчини ўз лирик шеърларида акс этдирди.
Унинг шеърларини ўқир экансиз, Самарқанд билан Жиззах орасидаги Нурота тоғларида тумшуқларини тошларга қайрагувчи какликларнинг, Қўшработ далалари этагидаги жийдазорларда сайраётган каккуларнинг хасратли оҳи, ботиш шуълаларига йўғрилган шомги теракзорларда қулоқни батанга келтириб сайрагувчи қушлар шовқинини ва ойдинда чириллаётган чигирткаларнинг товушларини эшитаётгандай бўласиз гўё.
Равшан Файз шундай ажойиб шоир эди.У мен почта орқали юборган бир дона шеъримни ўқиб, Холдоржон, тезлик билан 10 та шеърингизни машинкалаб, журналга юборинг дея менга жавоб мактуби йўллаганди.
Шеърларим "Ёшлик" журналида суратим билан эълон қилинди.Аммо тақдир тақазосими, менга Равшан билан учрашиш насиб этмади.
Равшан оламдан ўтиб кетди.Худо раҳмат қилсин.
У газетавий техник қуруқ сўзлардан иборат бақир чақирни, фисқу фасодни, шундай оғзаки айтиб қўйса ҳам бўладиган оддий, одми гапларни кимгадир етказиш учун шеърни овора қилмайдиган, илоҳий сўз санъати қадрини баланд тутадиган юксак дидли, лирик шоир эди.
Равшан бир умр ойдин, боқий, мангу ўлмас мавзуларда туйғули лирик шеърлар ёзиб ўтди.
"Ёшлик " журналида узоқ йиллар адабиёт бўлимини бошқарган бу шоир адабиётимизга сидқидил, ҳалол хизмат қилди.
Равшан Файз маҳаллийчиликни, ғийбатни, макру ҳийлани, қитмирликни, бахилликни, хасадгўйликни, дилозориликни билмасди.
Ҳаммага яхшилик истаб, доим бошқа ижодкорларга қўлидан келганича ёрдамлашарди.
Жойинг Жаннатдан бўлсин, дўстим!

Холдор Вулқон
Дўст
(Ўзбекнинг энг ёниқ шоирларидан бири, марҳум дўстим Равшан Файз ҳотирасига)
Гуллар ернинг табассумлари,
” Қайда ? ” – дея берма саволлар.
Саф чекар дов - дарахт лашкари,
Гувиллайди вахший шамоллар.
Бошланаркан буюк булут босқини,
Шаррос қуя бошлар шиддатли жала.
Ариқлар лабида сувлар тошқини,
Кўринмай кетади ёмғирда дала.
Куз келади сўнгра бизга сездирмай,
Кимсасиз йўлларда хазонлар рақси.
Ботаргохда эса шом қушларининг,
Муросасиз шовқини, бахси.
Қушлар ташлаб кетар инларин сўнгра,
Турналар фарёди узундан узун.
Боғларда шамоллар йиғлайди хўнграб,
Ёмғир шудгорлайди ойналар юзин.
2003 йил , 27 ноябрь . Тунги соат
9 дан 30 минут ўтди. Андижон.


Холдор Вулкан
Член Союза писателей Узбекистана

Занятая линия
(Памяти моего друга, великолепного узбекского поэта Равшан Файз)
В летнем сумраке сходя с ума,
Комариный рой гудит и бродит.
Ослепительно сияет яркая луна,
Освещая безлюдную дорогу.
Даль рокочущим трактором храпит,
Рокот лягушек улавливать не сложно.
Чтобы не сбивать росу с травы,
Ветер ходит по лугам осторожно.
Колышутся на ветру незабудки,
От васильков поля, как синие заливы.
Раздаются во мгле короткие гудки,
Сверчок одинокий на линии.
16/08/2015.
11:11 дня.
Канада, Онтерио.

Равшан Файз 1959 йил 1 январда Самарқанд вилоятининг Қўшработ тумани Қўралос қишлоғида туғилган. ТошДУнинг ўзбек филологияси факультетини тамомлаган (1986). “Мен шамолни тутволдим” (1992) болалар учун шеърий тўплами, “Ухлаётган одам” (1989), “Ташриф” (1990), “Кел, эй кўнглим”(1997) каби китоблари нашр этилган. 1995 йил 30 августда Тошкент шаҳрида (автоҳалокат туфайли) вафот этган.

Равшан Файз

ҚИШЛОҚ СОҒИНЧИ
Эй ота юрт, эй туғишган эл,
Мен бир ўсмир, мен битта гулни
Орзу-ҳавас деган танти ел
Қай бир баҳор бағрингдан юлди.
Сўнг тақдирга раҳматлар айтиб,
Ўшал юксак орзумга етдим:
Тиним билмас девона, дайди
Шамолларга айланиб кетдим.
Улангандим юрагим билан
Асли сенинг жону жисминга.
Энди яна бу дунё бир кам –
Орзуйим йўқ, армоним мингта!
Энди тунлар юрагим оғрир,
Соғинаман сени, қишлоғим,
Даштларингни эслайман оғир
Қояларга урилган чоғим.
Туриб-туриб келади кўргим,
Сен-чи, сен ҳам садо бергин, ҳой,
Билинарми ҳали ҳам ўрним,
Оғрийдими мен юлинган жой?!
Қишлоғим
Бу шеърни Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист Маҳмуд Номозов ажойиб қўшиққа айлантирган.
Кўнглима орзулар солган, қишлоғим,
Олис-олисларда қолган, қишлоғим.
Келиб қоларми деб, ҳар саҳар, ҳар шом,
Кўзлари йўлимда толган, қишлоғим.
Менинг мақсадимдан кўнглим кўп тўқдир,
Армон нишонига тегмаган ўқдир.
Орзунинг измида ҳамон ҳаётим,
Лекин бу йўлларнинг адоғи йўқдир.
Айтгил, сенмасмиди мен танлаган йўл,
Сайрга элтмасмиди мен танлаган йўл.
Олис-олисларда оворадурман,
Борса-келмасмиди мен танлаган йўл.
Келиб қоларми деб, ҳар саҳар, ҳар шом,
Кўзлари йўлимда толган, қишлоғим.
