Falling leaves

(povest)

Traslated by author

 

Any commercial use of the povest Holder Volcano "Falling leaves" prohibited without the prior written consent of the author.(Holder Volcano)

 

1 Chapter

Spring fields

Spring. Birds singing in the high poplars at field mill, where the white blossomed acacia. Recently, among the thorny branches of acacia could see a nest of magpies, and now it disappeared from sight among the leaves and flowering bunches of the tree. Magpies are very smart birds. They know that boys can't climb a tree, whose thorny branches, as its sharp spiny thorns may hurt to scratch his hands and feet and even to break them harem pants. Acacia flowers have captured the soul like Souvenirs made from pieces of white porcelain. The pleasant smell of these bunches winds spread across the field where farmers work.Khurshida worked, knocking hoe on the rocky field. It was a girl of eighteen, fair-skinned, with a dense and gentle curly dark brown hair, with a slender figure and magnificent Breasts, with hazel eyes, and clear eyes. She is so beautiful smiling coral lips, showing white healthy and beautiful teeth, that a lot of guys in the village were crazy about her. But Khurshida did not pay attention to either one of them, as she felt for him the tender feelings called love. His indifference she has increased "oppression" on the lovers. She didn't even answer your love letters that boys wrote and passed her through her friends.

Khurshida"s father Abduljabbar very strict towards his daughter Khurshida and his difficult character and behavior more like a stepfather than her own father. He often drinks alcohol and satisfied with drunken fights. But Jabbar is a good specialist in the field of sheep shearing. He works as a mechanic on a cattle farm. Repairs on the farm milking machines, automatic drinking bowls, conveyors, cleaning barns, combines, forage shredders and so on.

Although Jabbar is not a religious fanatic, but he strictly prohibits Khurshida to go to parties dedicated to the birthday of her classmates, which was attended by boys. Abduljabbar swore that if his daughter Khurshida will disgrace their family, he will curse. So mother of Khurshida Raheela every day insisted that she did not play with fire and was cautious in communication with her classmates and other unknown guys, Raheela knows that the class of her daughter, not all girls are friendly with Khurshida. That is, some girls are jealous of Khurshida and look at her with despise, because she's pretty and many guys were in love her but not with them.

With these thoughts in mind, Khurshida continued to work on the field, leveling soil for planting cotton. She loves to work in the fields alone, as nobody bothers to think about what she wants to think. Loneliness for her freedom like the boundless sky. Sometimes Khurshida stops, to straighten her back, listening to the distant of a sad voice of an alone hoopoe, which comes from willow grove, where the wind wanders drunk. There, in the distance, a willow grove, a cotton field, she saw an alone tractor that silently glided over the field like a ship on the surface of a green sea of cotton.Khurshida thoughtfully watched agile low flying swallows. They flew over the fields, almost touching the ground, and its white belly and wings similar to bent black daggers with sharp blades. Then again she set to work, humming a sad song about love. And the sun slowly but surely rose to the tip of the sky. Khurshida worked on the field under the scorching sun and stopped work only when on the hill, the cook Tubo shouting the beginning to entice people for lunch.

-Choygaaaaaaaaa! - she cried, and her voice flew over the spring fields, like a bird freed from its chest.

Leaving the hoe on the edge of the field, Khurshida went to the side of the field mill. Approaching her, she smelled a delicate sweet smell fragrant acacia which bloomed near the field camp, which grew tall poplars and weeping willows. At this point, of the cultivator, which stopped near a field camp, jumped a young tractor driver of about twenty to twenty five, in a worn skullcap, tall, broad-shouldered, snub-nosed, with curly hair, with a mustache above fleshy lips. A peculiarity of this guy in his green scar on the left eyebrow. It gave him the appearance of harshness and masculinity. His appearance resembled a Roman Gladiator who fought with his bare hands with hungry tigers. Khurshida had not seen this tractor driver in these parts, but I just remembered his tractor, which she just watched from afar in the cotton field. While Khurshida was removed from the branches of the mulberry tree a small pouch in which was bread, sugar, welding, aluminum spoon, and a mug with a bowl, the tractor driver was already standing in the queue at the field tin samovar, where workers were poured theirself a Cup of boiling water. Taking her mug, Khurshida poured her the tea and also got in line. Seeing her, the guy turned to look and gave up his place. Not expecting such a gentleman, Khurshida thanked the young tractor driver and kindly smiled. After a few minutes the guy started to talk to her:
- Girl, let me tell you an amazing story while we stand in line. In short, yesterday I go past this tree - beauty!- from the white acacia flowers that you can"t stop looking at. The acacia blooming was like a young bride in a white wedding dress! I stopped involuntarily admiring the unusual beauty of this tree, looking at it with delight, like a farmer who came from a distant village with a bag on his shoulders, who first saw the city. Then there was gunfire. I thoughlt, there was a terrorist shooting at me from the machine gun. I quickly lay down on the ground, so he couldn"t fire the whole clip at me. I layed down for a while, and I look, and there's a singing magpi. Well, I felt ashamed about myself. Stood up, looked around, found my dirty skullcap, shook off the dust, jammed it on my head and went on. It"s a good thing nobody but me saw it.

After hearing the story of the tractor driver, everybody having lunch amicably laughed.Khurshida too. Then came their turn. But, unfortunately, boiling water ceased to flow from the samovar's tap. It turned out that the cause was the fact that in the samovar boiling water level dropped below the level of the faucet, so it stopped showering. But the tractor driver found a way out: he asked Khurshida to bend the samovar and pour the boiling water into a mug, which he set up.

- Okay - agreed Khurshida and when the young tractor driver framed his mug to the tap of the samovar, Khurshida gently bent the samovar. But then disaster struck: Khurshida accidentally dropped the samovar, and he fell over, the young tractor driver scalded with boiling water. Tractor driver, making a face from a severe burn, started to jump from the pain, leaning on one leg, pulling air into the lungs.

- Vsss -ah-aaah! Vsss-ahh-ahhhh! Ooooohhhh!- he jumped from the stinging pain and spun like a dog chasing its tail.

Khurshida started to cry, not knowing what to do and how to calm the poor tractor driver. And workers who had already begun eating, all got up from their seats, feeling for the tractor driver who accidentally scalded with boiling water. Some laughed, especially when the timekeeper Abdelkasim cried, you take off your pants and jump right into the pond!

- Oh, excuse me, for God's sake, mister! This is all my fault!.. Badly burned?! Poor!.. I don't know Your name... what your name?.. said Khurshida, crying and circling around the guy in confusion.

A young tractor driver, holding his scalded thigh, stopped for a moment and with a grimace on his face said:

- Me? A-aaaaah- ahhhh... my name is Sultan!

- Oh, mister Sultan, sorry! I didn't want to... - said Khurshida with tears in her eyes.

-Don't worry, girl, about anything... Aa-a-ahhh-ahhh... Ahh-ahh-ahh....My leg will get better before the wedding said tractor driver Sultan, smiling through the grimace on his face, continuing to jump on one leg.
Then he asked, distorting the face of unbearable pain:
-And You? What's your name?

- Me? Oh yeah, my name is Khurshida.

-Very nice... Vsss-aaaaa-aah... Yyyyh! That's a beautiful name, like yourself, honestly. You, Khurshida, do not pay attention to me. Better get yourself something to eat. It"s lunch time right now... - said Sultan, continuing to rely on one leg to alleviate the pain.

- No, I will not eat. Well, how am I supposed to eat when you suffer because of me? - cried Khurshida.

Here the Sultan tractor driver stopped limping and said.

- Well, You, Khurshida, now quit crying! After all, people are looking at us. Already released the pain. Don't you worry. I have everything in order. Don"t you believe my words?.. Well, then I have no choice but to prove to you that I'm healthy as an ox.

Here look and, humming a tune, he began to dance, stamping their tarpaulin boots, as a dancer with great experience.

Sultan danced, whirling like a whirlwind and singing cheerful music. Seeing this, everyone around laughed as if the viewers who are watching a funny presentation of a wandering artist. Khurshida was also smiling through her tears, rejoicing that the Sultan let go of the pain.

 

Холдор Вулкан

Член Союза писателей Узбекистана

 

Кто такой художник?

Если ты употребляешь в своих стихах слово "красиво", то, ты не поэт.Потому что слово "красиво" это лишь прилогательное, то есть общее понятие.

Ты станешь настоящим поэтом только тогда, когда сумеешь изображать прилогательное оригинальным образом с помощью слов.

Вот тогда ты станешь художником.

Художник это не тот человек, который рисует.

Да , среди представителей изобразительного исскуства тоже есть настоящие художники, Как Леонардо да Винчи, Рафаэль Санти, Ван Гог, Пабло Пикассо, Айвазовский, Исаак Левитан, Иван Шишкин и многие другие.

В литературе Джорж Байрон, Александр Пушкин, Сергей Есенин, Пастернак, Осип Мандельштам, Андрей Вознесенский, Роберт Рождественский, Иосиф Бродский, Лорка, Хименес, Мачадо, Лев Толстой, Ги  Де Мопассан, Бальзак, Александр Дьюма, Стендаль, Чехов, Гоголь, Кобо Абе, Джек Лондон, Кафка, Кортасар, Борхес, Эрнест Хемингуэй, Габриэль Маркес, Шолохов, Паустовский, Чингиз Айтматов и так далее.

Художник это высокое звание и стать художником не всем удается.

Настоящий художник создает произведение искусства.

Для того, чтобы создать произведение искусства, одаренный человек долгие годы должен трудиться до седьмого пота день и ночь, превращая свою душу в зеркало, где будет отражаться природа, люды и мысли как сияющая луна в колодезном ведре с прозрачной водой.

 

 

27/07/2017.
3:44 дня.
Канада, Онтерио.

 

Источник:Одноклассники.ру.

 

New idea

The quantity of people on a planet for today is made by 7 500 000 000 people.

Now think, how many money will gather up, if each person will give one rouble one euro or one dollar to a new fund?

We, that is nations of the world should create new worldwide fund where each person, (if it really is the person) should list one rouble or one dollar in the bank account of this fund which means it will be directed on carrying out of hi-tech operations by the seriously ill patient to children by suffering serious disease by a heart disease or an immunodeficiency, also for transplantation of heart, a liver, kidneys and a bone brain.

It is idea not only will rescue lives of sick children, but also pulls together, unites nations of the world, regardless of nationality, race or religion.

 

 

02/07/2017.
12:27 day.
Canada.

 

 

Инсон қадр -қиммати ҳақида

"Ўйлаб қоласан киши, дунёда шунақаям адолатсизлик бўладими?!

Инсон тирик пайтида уни кўкларга кўтариб, вафотидан кейин ер билан яксон этса, қадрини беобрў қилса, бу ўзи қандай давлат, қандай жамият бўлди?

Лекин, тарих гувоҳ, ҳаётда шундай адолатсизликлар ҳам бўлар экан.

Агар ҳар бир халқ, ҳар бир давлат мустақил бўлмаса, бошқалар унинг нафақат дехқонини, нафақат ишчисини, ҳаттоки шоиру олимини ҳам, давлат арбобини ҳам истаганича тахқирлаши, инсоний шаънини тупроққа қориши мумкин экан."

 

Шавкат Мирзиёев

Ўзбекистон Республикасининг Президенти

Манба: Ижод.Уз. сайти.

"Юртга садоқат билан хизмат қилган инсон халқ қалбида мангу яшайди" номли мақоладан.

 

 

 

Холдор Вулқон

Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмасининг аъзоси

 

Дарчам ёнидан ўтди учиб ёввойи ғозлар

(Ушбу шеърий китобимни меҳрибон онам Муҳтарамхон Мирзажалол қизи ва менинг иккинчи онам Эъзозхон Кенжаеваларнинг порлоқ ҳотираларига бағишлайман.)Х.В.

 

Қорли далалар

 

Хазонрез шамоллар эсди гувиллаб,
Қушлар учиб кетди гала ва гала.
Кимсасиз ховлидай қолди хувиллаб,
Қор қоплаган яйдоқ кимсасиз дала.

Белигача қорга ботиб, беомон,
Қуриган қамишлар бормоқда қайга?
Балки улар борар соҳилга тамон,
Айлангани шамол шаштида найга?

2017 йил, 16 ноябрь.
Кундуз соат 10 дан 48 дақиқа ўтди.
Канада, Онтерио.

 

Тасодифий учрашув

Шамол, сени танидим, ишон,
Бу сен, ўша далада эсган.
Ғир -ғир эсиб, ул оташфишон,
Жазирама тафтини кесган.

Ҳамқишлоқлар омонми, шамол,
Соғиндими эл мени ростдан?
Ёмон кўрма, олмагин малол,
Сенга дардим айласам достон.

Шалдирарми дарё кечуви,
Биз қўй, сигир ҳайдаб ўтган жой?
Ялтирарми дарёнинг суви,
Қўрғонласа сукунатда ой?

Чўчқахона ҳалиям борми?
Шовулларми тераклар ҳамон?
Ёлғизоёқ сўқмоқ элтарми,
Одамларни соҳилга тамон?

Балки булутларнинг тубида,
Ой сийнаси қолар очилиб.
Шаффоф шолипоя сувида,
Минг -минг юлдуз ётар сочилиб...

Кечир, йўлдан қўйдим наҳорда,
Улкан эдим, уйга сиғмадим.
Уммон орти, олис шаҳарда,
Шамол, сени таниб, йиғладим.



25 апрел, 2014 йил.
Кундуз соат 5 дан 0 дақиқа ўтди.
Канада.

Нийят

Зулматда чирилдоқ чириллаган он,
Тўлин ой порласа пайкалга қараб.
Яғир дўппинг кийиб, елкангда кетмон,
Далаларда юрсанг ёлғиз, сув тараб.


Сокин увотларда бўзрайса фонар,
Оқшом юлдузларни бирма бир ёқса.
Оғзини ланг очиб ойдин далалар,
Ойнинг қўрғонига ағрайиб боқса.


Сувлар жилдираса, пушталар тўлиб,
Кўршапалак учса шодон, овозсиз.
Ўлтирсанг порлаган ойга термулиб.
Оддий сувчи бўлсанг, бўлсанг саводсиз.


Шийпон тамондаги сўрида ётсанг,
Ғир – ғир эсаверса тунги шабада.
Уйғонсанг тўрғайлар чулдираётган,
Ўз она юртингда, тонги далада.



7-август, 2010 йил.
Тунги соат 1 дан 56 дақиқа ўтди.
Торонто шаҳри, Канада.

Куз ёмғири

Ўйланасан кузги кечада,
Чеки борми дея фироқнинг.
Эси оғар бўм -бўш кўчада,
Маюс ўйга ботган чироқнинг.

Тўлар сирли шивирга ҳаво,
Руҳинг каби мусаффо, тоза.
Наҳот севги айлади қазо,
Ёмғир кимга очмоқда аза?..

Осмонларга элагин тутар,
Фонус ғамгин нурин элаклаб.
Бўм -бўш шаҳар уйқуга кетар,
Куз ёмғири қуяр челаклаб.


27 май, 2014 йил.
Тунги соат 10 дан 49 дақиқа ўтди.
Канада.

Кузги қайин

Хазонларни учирмоққа шай,
Кузнинг ўйчан, латиф шамоли.
Автоулов чумолихўрдай,
Ишга шошган авом -чумоли.

Чирпирайди етим япроқлар,
Куз келтирди баргларга қирон.
Хазон эмас, тилла титроқлар,
Қўрқитади уларни бўрон.

Ўйламайди бу ҳақда қайин,
Кокилларин ёйиб насимга.
Йўл бўйида шовуллаб майин,
Қайта -қайта тушар расмга.


27 октябр,2014 йил.
Эрта билан соат 9 дан 1 дақиқа ўтди.
Бремптон шаҳри, Канада.

Қорли кеча ва ёруғ нийят

Қоронғу зулматда қўнади сокин,
Қорларнинг учқуни елкамга юзлаб.
Наҳот -дейман - совуқ булутлар ҳоким,
Осмондан юлдузлар тушмоқда музлаб?


Бўронларда маҳзун мусиқа бордай,
Боғлар қор қўйнида ётгандай ухлаб.
Севаман - десайдинг, шивирлаб қордай,
Совқотган қўлларинг иситсам кухлаб.


Соямиз туташса, учқунлар тинмай,
Тўзғиса, чирпираб тушса эланиб.
Узоқ суҳбатлашсак, кетгимиз келмай,
Фонус ёруғида қорга беланиб.



20 октябр, 2014 йил.
Кеч соат 5 дан 39 дақиқа ўтди.
Канада.

Ватан хаёли

Ботар пахтазорлар ортига қуёш,
Ловуллайди алвон уфқлар этаги.
Туман чўка бошлар далага ювош,
Кўкда юлдузларнинг олмос кепаги.

Кимсасиз йўлларда сукунат ҳоким,
Шамол ҳам боғларда юрибди санғиб.
Дов -дарахтлар ортидан сокин,
Паришон ой чиққанда балқиб.

Бирин кетин хорғин чироғин ёқар,
Шуълаафшон дарчали уйлар.
Дарёда сув сокин ялтираб оқар,
Қайлардадир етим чирилдоқ куйлар.

Йўлда бўйнин чўзиб марайди бузоқ,
Пода хайдаб ўтади кўчадан кимдир.
Қуриллар соҳилда бақалар узоқ,
Сомон йўли, юлдузлар жимдир.

Гоҳо дайди итлар қўяди хуриб,
Ой ўйчан термулар чавра, четанга.
Гоҳо ғам - ташвишни бир четга суриб,
Қайтгинг келаверар она Ватанга.



14/06/2016.
Кеч соат 6:33.
Канада.

Ғозлар галасининг бўм -бўш челаги

Ёғар куз ёмғири майдалаб, эзиб,
Ёмғирда ювилган ойнадай туйғу.
Ҳиёбонда ёлғиз юрарман кезиб,
Кўлмаклар кўзида исмсиз қайғу.

Сув юзида ғамгин кумуш халқалар,
Шивирлар қамишли соҳиллар лаби.
Бир юпун мажнунтол ёлғиз чайқалар,
Унсиз йиғлаётган паризод каби.

Охир тамом бўлди ёмғир кўз ёши,
Табиат йиғидан тўхтади, тинди.
Ёмғирда ювилган соҳиллар тоши,
Борлиққа мусаффо ҳаловат инди.

Тортинчоқ ялонғоч боғлар бир ёнда,
Ойнадек ялтирар боғлар йўлаги.
Ғийт - ғийт этар кузги ғамгин осмонда,
Ғозлар галасининг бўм - бўш челаги.



9 июль, 2011 йил.
Тунги соат 2 дан 36 дақиқа ўтди.
Торонто шаҳри, Канада.

Кузги ойналарнинг унсиз кўз ёши

Ёмғирларда ялтирайди тош,
Қарар ўйчан табиат ромдан.
Ёғаётган ёмғирмас, кўз ёш,
Кўзларингдан дувиллаб томган.

Сен кетасан соябон қўлда,
Олислайсан мисоли рўё.
Дарахт акси, кўлмакли йўлда,
Чўккан каби кўзгуга гўё.

Сенсиз энди юрак қийналар,
Эриб борар изларингда қум.
Сен кетасан, ғамгин ойналар,
Одам каби йиғлайди юм - юм.



31 июл, 2011 йил.
Кундуз соат 1 дан 29 минут ўтди.
Торонто шаҳри, Канада.

Хазонларга кўмилди йўллар

Ловуллаб ёнганча кузги гулханда,
Гувиллар хаёли паришон боғлар.
Ўйчан куз лабида қахрабо ханда,
Телба гирватларга термулган чоғлар.

Боди изғиринда ялонғоч, юпун,
Яланг новдалари қолса ҳам қақшаб,
Оппоқ чойшаб ичра ухламоқ учун,
Боғлар ечинаркан аёлга ўхшаб.

Дарёнинг лабида қамишлар найи,
Хазонга кўмилар йўлаклар, томлар,
Кўча фонусига тираб манглайин,
Йиғласа мўридай қорайган шомлар.

Олис ўлкалардан келгандай қайтиб,
Дарчангдан тўлин ой мўралаган пайт,
Адашган йўловчи сингари дайдиб,
Гоҳо тушларинга кираманми, айт?



13 август, 2011 йил.
Кундуз соат 3 дан 23 минут ўтди.
Торонто шаҳри, Канада.

 

Тоғам Ҳурмуҳаммад Кенжаев ҳотирасига

Ҳурмуҳаммад тоғам шеъриятни теран англайдиган, олийгохни тамомлаган зиёлий инсон бўлганлари учун менинг шеърларимни таҳлил қилиб, бошқаларга тушунтириб юрар эди.Айниқса: бир шеъримдаги "Осмон о симон.Худди йўқлик рамзи 0 рақамидай" деган ташбеҳдан узоқ ҳайрат ва ҳаяжон туйиб юрдилар.
Афсус шундай ажойиб инсон, севимли тоғам оламдан ўтиб кетдилар.Илоҳим, жойлари Жаннатдан бўлсин.
Анчадан бери у инсоннинг муборак ҳотирасига нимадир ёзмоқчи бўлиб юрардим.Бугун мавриди экан.Кечаси ярим тунда уйғониб кетиб, тоғамнинг ҳотирасига бир шеър ёздим.
Қуйида шу шеърни ўқийсиз.


22/10/2017.
Тунги соат 2:24.

Ойдин сукунат

(Тоғам Ҳурмуҳаммад Кенжаевнинг порлоқ ҳотирасига)

Тоға, Чувамада ҳозир ҳойнаҳой,
Оқшом тушиб, қуёш ботгандир.
Оппоқ чинни товоқ каби ой,
Тентаксойда чўкиб ётгандир?

Тошқин бузган кўприк ходаси,
Тахталари ётгандир кўчиб?
Сув кечарди сигир подаси,
У кўприкдан ўтгани чўчиб.

Қуриллайди балки бақалар,
Қирғоқларда қамишлар оҳи.
Дайди тулки сувлар ёқалаб,
Қулоқ тутар жимликка гоҳи.

Сўқмоқ уни соҳилга бошлар,
Ғир ғир эсар тунги шабада.
Кўринар сув остида тошлар,
Боғбон эса ухлар капада.

Юлдузларни жимлик хоритар,
Олис осмон -овоз етмас жой.
Қабрингизни ғамгин ёритар,
Жим -жит, сокин сукунатда ой.



22/10/2017.
Тунги соат 1 дан 21 дақиқа ўтди.
Канада, Онтерио.

 

Хуршид Дўстмуҳаммад

Ўзбекистон халқ ёзувчиси

 

Мен асарларини севиб ўқийдиган юксак дидли ёзувчилардан бири Ҳуршид Дўстмуҳаммаддир.

Хуршид аканинг лирик туйғуларга, жойсона онг оқимига, руҳий таҳлилларга бой, фалсафий теран асарларини ўқиб, анчагача ўша асарлар таъсиридан чиқолмай юрардим.

Ҳозир ҳам шундай.

Хуршид Дўстмуҳаммад нафақат истеъдоди Худо тамонидан ато этилган ёниқ ёзувчи, балки хасад, бахиллик ва разиллик деб аталадиган иллатлардан хазар қилгувчи, кўнглида кири йўқ, ростгўй, яхши инсон.

Адибнинг қуйида ҳукмингизга ҳавола этилаётган ҳикояси дарё ҳақида, аниқроғи, гоҳо сокин, гоҳ қирғоқларини қўпориб оқувчи талотумли ҳаёт дарёси ҳақида.

 

Холдор Вулқон

Қичқириқ

(ҳикоя)

Султон эсини танибдики, ҳар йили ёз кезлари уч ё тўрт бола-бақра, гоҳо кап-катта ёшдаги эркак Қичқириққа ғарқ бўлади. Кунлаб, ҳафталаб бутун маҳалла-кўй оёққа қалқийди, изиллаб-бизиллаб қидир ҳо қидир давом этади, ғарқ бўлгувчи ўша куни ё эртаси топилса топилди, топилмаса, орадан беш, етти… ўн кунлар ўтгач анҳорнинг кунботар томонларида ё беридан, ё наридан шишиб, дўмбира бўлиб кетган жасад сув бетига қалқиб чиқади… Тамоман дом-дараксиз кетганлари ҳам бўлган… Ана шундай пайтларда неча кунгача, “Қичқириқ қутирибди!”, “Қичқириқ қонсирабди!”, “Қичқириққа яқин йўламангле-ер!”га ўхшаш гап-сўзлар кексаю ёшнинг, эркагу аёлнинг оғзидан тушмайди. Бироқ асов ва бетизгин Қичқириқ оқимининг шафқатсизликлари ҳаётнинг оддий, осуда ва бир маромдаги оқими оғушида жуда тез унутилади, қолаверса, инсон феълининг ажаб қонуниятларидан бири шундаки, бир бора телба гирдоб комига тушмаган банда ўзининг ғарқ бўлиш эҳтимолидан ҳоли эмаслигини сира тасаввурига сиғдиролмайди.

 

 

 

 

Холдор Вулкан

Член Союза Писателей Узбекистана

Ответственное поручение

(Моему внуку Абдусаламову Джасурбеку Максудовичу посвящается)

Из непроглядных туманов воспоминаний,
Всплывает тихо бабушка моя.
За окном луна, вечер румяный,
Куда я глядел, дыханию тая.

Горела керосинка, летали мотыльки,
На углу деревянный старый сундук.
Бабушка открывала его как кошелку,
Пальцами своими похожими на бамбук.

Она в том сундуке бережно хранила,
На черный день свой саван белый.
Ночь лягушачьим хором храпела,
Сверчки монотонно и самозабвенно пели.

Бабушка моя молилась, слези роняла,
Шепотом разговаривая с Богом.
Тявкали собаки за сумрачными полями,
Где луна светила тихо над стогом.

Огонек той бабушкиной керосинки,
Я нес в сердце, и ты, Джасур, неси.
Неси его как дрожащую росинку,
Береги от ветра и не погаси!

 

 

22/02/2015.

8:32 ночи.

г.Бремптон, Канада.

На фотографии внук Холдора Вулкана Абдусаламов Джасурбек Максудович.2017, Канада.

 

I believe the time will come

All people who living on this planet, Uzbek and Canadian, American and British, Japanese and French, Israel and Arab, German and Russian, and all the others are siblings and children of Adam and Eve! Therefore all of us, all people of Mother Earth, regardless of nationality, race or religion, should live in peace and harmony as children of one family!

I believe the time will come when humanity will realize this and remove all the borders, the maintenance of which cost billions and billions of dollars for the budget, dismantle all nuclear intercontinental ballistic missiles and put an end to senseless wars once and for all.

And then the world will have one neutral capital and just one parliament and one a president. All citizens of the planet will have the same identification cards. People will be able to move about the planet freely without any visas and without bureaucracy. They will stop wasting crazy money on arms and wars, as well as on strengthening borders, on intelligence and counterintelligence, on the nuclear cruise missiles and anti-missile defense.

Then, to everybody's surprise, terrorism and corruption will disappear from the face of Earth.

Canada,Toronto.

2012.

Придет время

Все народы, которые живут на планете "Земля", являются родственниками то есть все люди дети Адама и Евы и они независимо от национальной принадлежности, расы и вероисповедания должны жить в мире и согласия, как члены единой семьи.

Я верю в то, что человечества глубако осознав причину своих бед, уберет все государственные границы, на содержание которых ежегодно тратятся миллиарды и миллиарды долларов.

Также остановив навсегда финансирования программы вооружения и бессмысленные траты на разведку на контразведку, народы планеты объединяются в одно государство, где будет действовать один паспорт, один парламент и единый президент, избранный народами всей планеты.

Это не усложняет, наборот, упрощает управление человечеством.

Только живя в таком обществе народы всего мира приобретает всеобщую человеческую свободу и люди без визы без бюрократии могут продвигаться свободно с одним паспортом в руках по всей планете.

Совместное использования природными богатствами приведет к миру и согласию народов планеты и они будут жить как братья в единой семье.

Человечества наконец научится жить в мире, без воинов без разногласий без кровавого терроризма. Коррупция тоже навсегда исчезнет с лица земли.

 

 

Канада, город Торонто.
2012 год.

 

Шухратбек Абдураҳмонов

Андижон вилоят ҳокими, Олий Мажлис Сенати аъзоси

Президентимиз Шавкат Миромонович Мирзиёевнинг мамлакатимизни 2016 йилда ижтимоий-иқтисодий ривожлантиришнинг асосий якунлари ва 2017 йилга мўлжалланган иқтисодий дастурнинг энг муҳим устувор йўналишларига бағишланган Вазирлар Маҳкамасининг кенгайтирилган мажлисидаги маърузасида: "...ислоҳотларнинг асосий мақсади – аҳоли учун муносиб ҳаёт даражаси ва сифатини таъминлашдир. Жадал ва барқарор ривожланишга қаратилган бу сиёсат бундан кейин ҳам сўзсиз давом эттирилади," дея таъкидланди. Бу – каттаю кичик раҳбар, ҳар бир фуқаро учун дахлдор бўлган эзгу ҳаракат десак, асло муболаға бўлмайди.

Халқ билан мулоқот ва инсон манфаатлари йилида "Инсон манфаатлари ҳамма нарсадан устун" деган олижаноб ғояни ҳаётга татбиқ этишнинг замирида ҳам мана шу бош вазифа турибди.

Иқтисодий-ижтимоий ислоҳотларни амалга ошириш юзасидан қўйилган дадил қадамлар, бу борада фаолиятимизда рўй берган камчилик ва нуқсонлар очиқ-ошкора ва жиддий таҳлил асосида кўрсатиб берилди.

Президентимизнинг ҳар бир айтган сўзи, зиммамизга юклатилган вазифалар фуқароларнинг фаровон турмуш кечиришини кафолатлашга, уларнинг ҳуқуқ ва эркинликларини муҳофаза этишга қаратилганлиги билан ҳам беқиёс аҳамиятга эга.

 

 

Ҳалима Аҳмад

Шеърлар

Ишқ ранги

Шовуллайди боғлар қалби нотинч исёнкор
Ва олисда лопиллайди чироқ шуъласи.
Борлиқ кўнглин топтаётган тун қадамида
Ёрилади аллақандай сирлар яраси.

Мен уйғоқман. Деразамни ялар изғирин,
Юрагимни титкилайди соат миллари.
Кўп беҳузур бўлар кўнглим вақт овозидан
Ва ўйлайман, бахтлимидим анча илгари?

Бахтлимидим, о, нақадар бачкана бу сўз
Ва хотира ортидаги тундай ноаён.
Чалкаштирдим ҳаётимни бегона йўлда,
Гарчи уфқ орзулари эди бепоён.

Ғижирлайди дарахтларнинг қовурғалари,
Музлаб қолган ой сояси синиб тушади.
Изғиринли тун ичида тентираб юрган
Умидсиз нур толасидан дил увушади…

…Қайси кундир чорраҳада жавдираб турган –
Болакайнинг кўзидаги қўрқувда эдим.
Гарчи умрим бир нотаниш йўлларда кечди,
Ҳар бир лаҳза армон севган орзуда эдим.

Мен уйғоқман, изғиринли шамоллар билан,
Қонимда муз хандасини сезаман такрор.
Гўё менинг вужудимда ўзга бир одам,
Нафас олар, судралади бемордан-бемор.

Яна, яна илдамлайди соат миллари
Ва етаклар телба руҳим қайси томонга?
Ғижимланган хотиралар нигоҳи билан
Мактуб ёзиб жўнатаман олис осмонга

Ишонаман, бир кун менга жавоб келади,
Лайлакқорлар ёхуд ёмғир шивирлашида
Ахир, менинг қисматимнинг зеру забари
Таҳрир этиб қўйилганку унинг аршида.

Ва биламан, мен учун ҳам аталган кун бор,
Бахту бахтсизликдан айро шаффоф кун.
Фақат ҳозир не учундир дилгирман жуда,
Фақат ҳозир не учундир юрагим юпун.

Аммо, ҳозир енгилсам гар, ютқазсам агар,
Қайда қолар менинг ўша Ҳалималигим.
Ва Ҳақ менга ишонган шу қисмат олдида,
Ҳақиқат, айт, менга, ахир, ким бўламан, ким?

Ва ҳайдашим керак қондан умидсизликни,
Кет деб, айтай ичимдаги мажҳул беморга.
Кўнглим тутай ўқигин деб, ошиқ сингари,
Кўкдан келган жавоб ёмғир ё лайлак қорга,

Янги бир куй излагайман ишқ қўшиғига,
Болалигу ёшлик завқи қўшилган наво.
Токи, менинг ҳар бир куним, ҳар бир лаҳзамни,
Ошиқ этсин тўлқинига илоҳий дарё….

(Сезаяпман), зумрад ҳислар келаяпти соғинч юртидан,
Қиш туни ҳам тек қотди ва тишлади лабин.
Нимагадир зориқдими титраб қўйди бир,
Ошиқликдан айро тушган бечора қалбим?

Эй, сен мени сўлим кунлар ёдига тортган
Соғинчингни асраганман айтмай бировга.
Мен ҳаётни севаяпман, исиниб бу тун,
Қачонлардир юрагингда ёнган оловга.

Зумрад ҳислар, ўтган кунлар ҳурмати учун
Тунни моҳир пайвандчидай улайман тонгга
Ва шодликнинг борлигига имон келтириб,
Бу дунёни бўягайман ишқ деган рангга.

 

 

* * *

Куйган булутлардек куйди нимадир,
Нимадир ғижимлаб отди жонимни.
Ва сўнгра армонга ўхшаган ҳаво
Ўраб олаверди тўрт томонимни.

Теграмда судралиб юрар эди вақт,
Гўёки сайдини пойлаган сайёд.
Умримни совурган хоин дўст каби
Мендан кўзин олиб қочарди ҳаёт.

Ўйладим, наҳотки, тугади бари,
Наҳотки, мен шундай топаман якун?
Ташқарида эса эски ковушда
Боғларни кезарди қайғузода тун.

Тиниқ эшитиларди олис самода –
Исмсиз юлдузнинг шивирлагани.
Ва мавҳум афсунга тўлиб тошарди –
Муҳаббатсиз ойнинг тилло лагани.

Жонимни кафтимга олиб титрадим
Ва нажот истадим одам наслидан.
Куйган умид ҳиди уфурди бирдан,
Кўнгилнинг қаҳратон деган фаслидан.

Мен чиқдим, ўзимдан отилиб чиқдим,
Армон ҳаволари кетди титилиб.
Ташқарида дарахтларнинг юраги
Тупроққа қоришган эди йиртилиб.

Тун қалбида маъюс куй оқар эди,
Сездим, жоним фалак тушига кирган
Ва кимдир соғинчнинг нафаси билан
Яна мен томонга дилин ўгирган.

Тентирадим туннинг кўчаларида
Руҳини йўқотган девонасимон.
Сўнгра, нажот истаб қўлларим чўзсам
Бармоғим учига қунишди осмон.

Ҳар бир ҳужайрамда сен эдинг пинҳон,
Ҳар бир нафасимда борлигинг ошкор.
Шунча ишқим билан, шунча ишқ билан,
Оёғинг остида абгорман-абгор.

Бас, қайғу, мен сендан узаман кўнгил
Ва қоронғи тунлар васвасасидан.
Бир либос тикаман кўнглимга бу кеч,
Умид нафасидан, гул нафасидан.

Энди мен нур сари бораман яккаш
Ва қалб титроғини ишққа тикаман.
Кўзим дарчасига урилаётган
Саҳарлар ҳуснидан маст энтикаман.

Гар, ҳозир устимдан куласан ҳаёт,
Минғирлайсан, сендан чиқмайди ёғду.
Қачондир дилингга нурдай югурар,
Жоним ковагида асраган орзу.

Бир куни оломон жунбишда дейди:
“Гарчи тирикликнинг кўчасида қор,
Қаранг, бир телбаваш аёл келаяпти,
Ўнг қўлида қуёш, сўлида баҳор …”

…Орзули тун каби ёришар недир,
Нимадир эркалаб суяр жонимни
Ва сўнгра умидга ўхшаган ҳаво
Чулғаб олаверар тўрт томонимни.

 

 

* * *

Бошим айланади, айланади ер,
Шамоллар судрайди тириклик туғин.
Осмон шаффоф қўлин қуёшга чаяр,
Кўзларимга экиб соғинч уруғин.

Бинафшаранг умид соясида жим
Мизғийман, тушимга киради ҳаёт
Ва ногирон кўнгил васвасасида
Кимдир эснаганча мени этар ёд.

Уйғониб боқаман, рангсиз мавога,
Боқаман, умидсиз, абгор, беилинж.
Фақат олти томон сукутин бузиб,
Кўзларимда маъюс шивирлар соғинч.

Биламан, бу сенинг нафис шивиринг,
Мани ёлғонлардан этгувчи айро
Ва ҳислар тўлқинин мавжлантирувчи
Биламан, бу сенинг соғинчинг, Худо!

Аммо, мен қаердан, қаерга келдим,
Билмайман, қай фасл домонидаман?!
Гоҳ ғамнинг энг чуқур қудуғидаю
Баъзан беҳушликнинг осмонидаман.

Кимга қараб келдим, кимдан кетаяпман,
Нечун орзуларим ғарибдан-ғариб?
Баҳорлар оёғи остида гўё
Ётибман, узилган баргдай сарғайиб.

Қандайдир аланга жоним ичида
Ловуллар, чирсиллар девонасимон.
Жонимни қақшатган шу алангага
Художон хиёнат қилдим мен қачон?

Бугун унутилган ўтмишман, балки
Хаёлим сиғмайди ҳеч битта рангга
Мудроқ босган эски боғдайин жимман,
Жонимда куйлайди фақат аланга.

Раббим, чарчаганман. Ва соғинганман,
Кенглик нафасини, ёмғир сасини.
Олиб кетсин, айтгин ўша одамга
Жонимга яширган алангасини.

 

 

Манба: Шарқ юлдузи журналининг интернет саҳифаси.